سایت طایفه هوت رخشانی شهرستان دلگان

این شیوه اسکان از چند دهه پیش کمتر و کمتر شده و فقط در چند استان در ایران قابل یافت است. با نبود معماری خلاق و بومی در ایران کپر و امثال آن به دست فراموشی سپرده می‌شوند. این ساختمان‌ها تاریخی بیشتر از شهرنشینی در ایران دارند، درحالی که در یک دهه گذشته به سمت حذف می‌روند.

کپر با حفظ ارزش‌های معمارانه و با مصالح جدید دوباره باید احیا شود. این احیا به اسکان موقت، جذب و اسکان توریسم از جنگل تا کویر کمک بسیار خواهد کرد. احیای کپر یعنی احیای بخشی از تاریخ این سرزمین که در حال ویرانی است

در دلگان خبری از خانه های کپری نیست اما هر گوشه شهر و در حیاط هرخانه آجری، کپری به چشم می‌خورد که بزرگ هر ایل و قومی آن را می‌سازد تا نشان دهد هنوز ساکنان این سرزمین تاریخی، پایبند فرهنگ بومی خود هستند و هنوز هم بخشی از زندگی‌شان را در این کپرها می‌گذرانند.

کپر بخشی از میراث معنوی شهرستان دلگان و به نوعی جزئی از سنت، فرهنگ و روش زندگی مردم است، به‌گونه‌ای که بسیاری از مردم محروم یا متمکن دلگان همچنان علاقه‌مند به زندگی در کپرهای قدیمی خود هستند و در کنار خانه‌های نوساز خود اقدام به احداث چندین کپر برای گذران فصل گرما کرده‌اند.
 
در واقع شهرستان دلگان به صحنه‌ای برای تلفیق زندگی در کپر و ساختمان‌های نوساز تبدیل شده است و همچنان می‌توان در هر سو کپرهایی را که زمانی ظاهرا به اشتباه نماد محرومیت و فقر مردم منطقه برشمرده می‌شد ملاحظه کرد.

اما این نوع سازه امروزه به سبکی جدید ومقاوم ساخته شده که به اصطلاح محلی آن را توپ می نامند تا جائیکه مردم دلگان در مناطق تفرجگاهی خود از این سازه در حال استفاده و توسعه می باشند و به لحاظ ارزش مناسب توپ هزینه های ساخت آن نسبتا مناسب وبا توجه به تغییرات آب و هوایی زمستان های آن گرم و آب و هوای آن مطبوع و خشک می باشد.

برای ساختن توپ از مصالح موجود در منطقه که عموما ساقه درخت خرما و طناب های و حصیرهایی از لیف درخت خرما که “پیش”نام دارد بافته می شود استفاده می گردد.این مصالح در منطقه به وفور یافت می شود وپیشنهاد می گردد.

امروز باید در شهرستان دلگان به عنوان یک کار الگویی و یک جاذبه در منطقه گردشگری از این سازه استفاده گردد.

منبع:دلگان پرس